ความรักกับรองเท้าที่ไม่พอดี

วันก่อนได้่รับวารสารประจำเดือนของบริษัท ไปอ่านพบเรื่องนี้เข้า … จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องเบสิคง่ายๆ แต่เรามักจะมองข้ามมันไป เพราะมันเป็นความต้องการพื้นๆของชีวิต ที่เราอาจคิดว่า มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่พออ่านจบแล้วก็ได้แต่นึกว่า นี่แหละคือความพอเพียงของชีวิต …

“วันหนึ่ง … ฉันอยากได้รองเื้ืท้า ฉันเดินเข้าไปในร้านขายรองเท้าหลากสี หลายแบบวางเรียงราย ร้านแล้วร้านเล่า แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะได้รองเท้าถูกใจกลับไปด้วยแม้แต่คู่เดียว เลือกแล้ว เลือกอีก

จนในที่สุดก็มาหยุดอยู่หน้ากระจกร้านหรูแห่งหนึ่ง รองเท้าส้นสูงสีส้มคู่นั้นสะท้อนเงาเฉิดฉายผ่านกระจกออกมาเตะตาฉันตั้งแต่แรกเห็น มันช่างเป็นรองเท้าที่สวยจนอยากมีไว้ประดับคู่เท้าในทุกย่างก้าว โดยไม่รีรอ … ฉันเดินตรงลิ่วเข้าไปหามัน แม้ป้ายราคาเล็กๆที่ติดไว้จะบอกราคาที่ไม่เล็กนัก แต่ฉันไม่ลังเลสักนิดเดียวที่จะจ่ายเงินจำนวนนั้นออกไปเพื่อให้ได้รองเืท้าที่ถูกใจที่สุดในวันนี้

“แน่นนิดนึงนะคะ … มีคู่ใหม่ที่ใหญ่กว่านี้มั้ย ?” ฉันถามพนักงานขายขณะที่พยายามสอดเท้าลงไปในรองเท้าคู่สวยให้พอดี แล้วพบว่า มันพอดิบพอดีจนขยับเท้าแทบไม่ได้

“ไม่มีหรอกค่ะ … เรามีแบบละคู่เท่านั้น รับรองว่าใส่แล้วไม่ซ้ำแบบใคร” พนักงานขายเสนอข้อได้เปรียบในการซื้อสินค้า

“แต่ดิฉันว่าใส่แล้วก็พอดีนะคะ เผื่อมันยืดออกอีกนิดหน่อย” เธอยังคงเสนอต่อ เมื่อเห็นแววตาที่ฉันชื่นชมสินค้าของเธอ

เย็นวันนั้น ฉันกลับบ้านด้วยรอยยิ้มกรุ่น พร้อมรองเท้าคู่สวยที่อยู่ในมือ ฉันจัดแจงโยนรองเท้าคู่เก่าที่ใส่มาแรมปีทิ้งอย่างไม่แยแส

วันรุ่งขึ้น … ฉันออกเดินด้วยรองเท้าคู่ใหม่อย่างเฉิดฉาย ยิ่งมีใครต่อใครชมว่ามันสวยนักหนา ฉันก็ยิ่งปลื้มใจ ทว่าไม่ทันข้ามวันรองเท้าเจ้ากรรมก็แผลงฤทธิ์จนฉันเดินโขยกเขยก และเย็นวันนั้นฉันก็ต้องกลับมาบ้านพร้อมกับเท้าที่ระบม

หากชีวิตคนเราเป็นเหมือนการเดินทางไกล ความรักก็คงเป็นเหมือนรองเท้า

แ้ท้ที่จริงแล้ว ฉันว่าคนเราไม่ได้ต้องการ “รองเท้าสวย” มากไปกว่า “รองเท้าที่ใส่สบาย”

แต่ก็นั่นแหละ … ใครๆ ก็ย่อมชอบรองเิท้าสวย-สวยด้วยกันทั้งนั้น

ถึงไม่น่าแปลกที่หลายคนมักตัดสินใจซื้อรองเท้าเพราะว่า “มันสวย” มากกว่า “มันพอดีกับเท้า” และแม้มันจะใส่แล้วคับไปนิด อึดอัดไปหน่อยก็ยังไม่วางมือ

เหตุเพราะว่ามันสวยถูกใจ หรือแม้ว่ามันจะราคาแพงลิบลิ่วก็ยังอยากได้เป็นเจ้าของให้ได้

หากว่าเราต้องเดินทางอีกไกล แม้จะมีรองเท้าสวยหรู ราคาแพง มันคงไม่มีประโยชน์ แม้จะสวยแค่ไหน แต่ถ้ามันทำเท้าเราเจ็บ … สุดท้ายก็คงต้องถอดมันออก เพราะถ้าขืนเราเดินทั้งเท้าเจ็บๆ เราคงไปไม่ถึงปลายหนทาง

ความรักก็เช่นกัน … เราอาจใฝ่ฝันที่จะมีคนรัก ที่สวย หล่อ รวย เก่ง ฉลาด เลิศ หรู

แต่ความจริงแล้ว เราเพียงต้องการคนๆนั้น เพื่อให้เราดูดีขึ้นมาเท่านั้นเอง ฉันว่านะ … รองเท้าที่ใส่แล้วสบายไม่จำเป็นต้องสวยเด่นอะไร

เพราะฉะนั้น คนที่จะมาจับมือเราจูงไปตลอดทางของชีวิตก็ไม่จำเป็น ต้องเป็นคนดีเลิศที่สุดจนใครนึกอิจฉา แต่คงเป็น … คนที่เค้ารักเรา ดูแลเรา ดีต่อเรา เข้าใจเรา ไม่ทำให้เราเจ็บ ไม่ทำให้เสียใจซะมากกว่า …

บางที … การใส่รองเท้าที่เดินแล้วสบาย มันอาจทำให้เรามีความสุขมากกว่า

เพราะฉันเชื่อว่า … มันจะพาเราไปจนถึงจุดหมายโดยที่เราไม่ต้องเจ็บเท้า และนึกอยากจะโยนมันทิ้งไปเสีย ให้รู้แล้วรู้รอด ตลอดการเดินทาง …